Drugi odcinek Niepopularnej Prawdy, poświecę kolejnej
lubianej na całym świecie rasie. Labrador Retriever, średniemu psu o uroczym
uśmiechu. Powszechne zdanie o tym psie jest bardzo pozytywne. Wesoły,
przyjacielski, aktywny. Każdy kto ma zrównoważonego labradora potwierdzi te
słowa, ale co jeśli nie mamy takowego? Jeśli założyliśmy przy kupnie, że
labrador musi być genialny i nic nie trzeba go uczyć? Otrzymamy psa nadpobudliwego,
nerwowego, a nawet agresywnego. Niestety na ulicy spotykam takie okazy i nie są
to wyjątki. Zazwyczaj labradory cierpią an brak posłuszeństwa i nadgorliwość.
Każdy pies, naprawdę każdy pies, rasowy czy kundelek wymaga
socjalizacji i szkolenia. Tak samo labrador i to w szczególności. To psy
łagodne, ale potrafią być jak już wspominałam nadgorliwe. Trzeba więc im
wyznaczać granice, konsekwentnie i asertywnie. Te psy słabo znoszą krzyk. Mocno
przywiązują się do człowieka, ale znów trzeba wyznaczyć granice. Pies nie może
dominować.
Labrador to pies wszechstronny, ale najbardziej kocha wodę i
aportowanie. To jego żywioł. Warto zapewnić mu takie rozrywki, dla jego zdrowia
i własnego. Wybiegany labrador to szczęśliwy człowiek. Psy o takiej dozie energii
muszą mieć okazję do jej wykorzystywania. Labrador to nie kanapowiec. Jednakże
do agility może być za ciężki. Spacery z urozmaiceniem powinny mu wystarczyć, choć
zdarzają się okazy nader ruchliwe. Labradory
dzięki ich przeznaczeniu, czyli polowaniom mają świetny węch, dzięki
któremu są często wykorzystywane do
pracy w policji. Ale to nie oznacza, że jak kupimy labradora to będzie taki jak
psy poszukiwawcze. Te psy są wybrednie wybierane spośród wielu, szkolone i
niekiedy mimo tego ostatecznie się nie nadają. Nie oczekujmy więc, że kupując
psa z pośledniej hodowli dostaniemy przewodnika bez niczego.
Charakter jako tako zakreślony, teraz co nie co o wyglądzie.
Labrador to pies pracujący i co za tym idzie musi być zwinny. Nie może być za
ciężki ani za lekki. Powinien być umięśniony, krępy i mocny. Niestety niektórzy
hodowcy poszli w zła stronę i stworzyli za ciężki typ, popularny w Ameryce:
Za lekki:
Idealny:
Taki pies będzie miał problemy z stawami i poruszaniem oraz
sercem. Ale za lekki typ nie będzie labradorem.
Dlatego trzeba kierować się zdrowym rozsądkiem i dobrze sprawdzić
hodowlę i nigdy nie kupować psa poza FCI. Labradory są podatne na dysplazję,
ale jak wszystkie psy rasowe w Polsce przed rozmnożeniem muszą mieć badania pod
względem dysplazji. Psów z dysplazją nie dopuszcza się do rozrodu, ale to nie
znaczy, że choroba nie może wystąpić u potomstwa. Dysplazja może być nabyta,
zazwyczaj przez nieostrożność właściciela, kiedy pozwala szczeniakowi i młodemu
psu na nadaktywność. Psy do 1.5 roku życia powinny być forowane przed
nadaktywnością. Krzywy skok i już
kontuzja gotowa. Dotyczy to głównie dużych i ciężkich ras.
Nota końcowa: labrador pies wesoły, idealny dla młodych,
aktywnych ludzi, którzy mieli już kontakt z psami. Raczej nieodpowiedni dla
osób niedoświadczonych. Potrzebuje czułości i uwagi. Wymaga dyscypliny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz