Tutorial akwarela: rottwieler

Poprzednim razem starałam się przybliżyć podstawy używania akwareli. Dzisiaj mały tutorial malowania psa, dokładnie rottweilera.

KLIKNIJ BY POWIĘKSZYĆ. 

1.

Pierwszy etap to szkic. Najpierw używam zwykłego ołówka, dosyć twardego, by się łatwo wymazał. Zazwyczaj 2B. Staram się raczej nie przykładać do szczegółów, ma być to tylko zarys sylwetki. Następnie wymazuje pierwszy szkic i robię drugi, tym razem ołówkiem derwenta rozpuszczalnym. Trzeba przy tym pamiętać, że ten ołówek jest słabo wymazywalny. 

Używam papieru fabriano 300g A4. Dla ułatwienia pożycia z akwarelami przyklejam taśmą kartkę do białej płyty, ale może być to deska, a nawet biurko.

2. 

Zazwyczaj stosuje metodę mokro na mokro, czyli bez farby nakładam wodę dużym pędzlem i dopiero wtedy nakładam pierwszą warstwę farby. 

3. 

Tutaj nałozyłam pierwsze dwa kolory, czyli brąz i czerń. Farby mocno rozcieńczam w wodzie. Nadmiar wycieram delikatnie papierem toaletowym.

4.

Dodaje intensywniejszych kolorów, by je uzyskać wystarczy dodać mniej wody. Zaznaczam tez nosek. 

5.

Dodaje nowych kolorów. Nie bójmy się używać kolorów. Pamiętajcie równocześnie, że akwarele bledną. 

6.

Tło można dodać na końcu albo na początku albo jeszcze pośrodku. Ja zazwyczaj robię je na końcu. 

7.

. 

Czas na ulubiony efekt: zacieki. Po to przydaje się jednak mobilna podkładka, by móc ją przechylić i ułatwić spływanie wodzie. By przyśpieszyć wystarczy uderzyć deską o podłoże. Ilość i kolor zależy od waszego gustu. 

8.

Czekam aż akwarela wyschnie i biorę się wtedy za ulubiony etap, polegający na zaznaczaniu przejść kolorów białym żelopisem. Używam do tego, po wielu próbach, żelopisu pentela, koszt jakiś 5 złotych. Nie możemy z tym przesadzić, bo wtedy akwarela stanie się tworem białych kreseczek. Następnie odrywam taśmę DELIKATNIE!

Przybory:

papier fabriano 300 G A4

farby akwarelowe astry, renesans, karmański. 

różnej wielkości pędzle, miękkie i sprężyste. 

biały żelopis

Niepopularna prawda: Owczarek niemiecki

Wszechstronna, bystra, rodzinna rasa. Od wielu lat popularna i zapłaciły za to wysoką cenne. Tak, owczarek niemiecki to rasa stara, wywodząca się z psów stróżująco-pasterskich. U nas przyjęła się nazwa na wszystkie psy w typie onka- wilczur. Pełno jest ich na wsi i na pewno pewne cechy rast posiadają, ale jednak to są ofiary ich popularności.

Przypominam sumiennie: każda pies wymaga socjalizacji. Nie ma rasy, która będzie idealnym towarzyszem bez starania właściciela. Ale do rzeczy. Jaki jest owczarek niemiecki? A raczej jaki powinien być? Zrównoważony, posłuszny i energiczny. Każdy owczarek, potrzebuje nieco więcej uwagi niż np. maltańczyków, bo w genach ma pracę, nie może być tylko do ozdoby, w warunkach, kiedy nie może pracować- staje się nieszczęśliwy. Właściciel musi zapewnić mu  jakąś rozrywkę, niekoniecznie od razu zawody ani nic profesjonalnego. Nie każdy też onek będzie się do tego nadawać, albowiem każdy pies, nawet tej samej rasy ma inne usposobienie. Wśród ras bardzo aktywnych zdarzają się lenie. Intensywne spacery , podczas których pies się wyszaleje zazwyczaj wystarczają.

Ale wśród owczarków niemieckich są osobniki bardzo energiczne, wręcz nadpobudliwe, które potrzebują czegoś więcej. Przede wszystkim planując zakup onka trzeba przewidzieć wybranie się na szkolenie i stymulowanie samemu psa w domu. Nie polecam onków, jako pierwszą rasę. Niestety teraz głównie hoduje się onki nadpobudliwe, agresywne, co psuję rasę. Na wystawach omijam ring onków szerokim łukiem, albowiem ich właściciele w większości do nieodpowiedzialni ludzie, szpanerzy, którzy ćwiczą onki tylko pod względem agresji. W Polsce zapomniało się, że owczarek niemiecki to pies pasterski i stróżujący, jego największym instynktem jest współpraca z człowiekiem i jego ochronna. W USA onki wykorzystuje się dużej mierze do pasterstwa, przy tym propagując stary typ rasy.

I właśnie w ten sposób dotarliśmy do tego punktu. Nowy i stary typ rasy. Współczesne onki, w niskim przysiadzie, z garbem na grzbiecie- tak wygląda przerasowienie.- są niezdolne do pracy. Ludzka głupota kolejny raz dała swój pokaz.

Tak wygląda stary, zdrowy i pracujący typ:

A tak wygląda obecnie hodowany typ w Polsce:

Na pierwszy rzut oka niedoświadczonego człowieka widać, że taka zmiana zdrowa być nie może. I owszem. Ta dozwolona wada powoduje wiele schorzeń, w tym dysplazję, urazy stawu skokowego. Wzięło się to z wystaw, z ciągłego przesuwania kątowania psa, jego tylnich łap do tyłu. Dla mnie psy pracujące powinny być pokazywane w naturalnej pozycji, a przynajmniej nie powinno się dążyć do wrodzonego ustawienia psa w nienaturalnej pozycji. Takie owczarki niemieckie mają poważne problemy z chodzeniem, w tym np. przeskakiwaniu przez przeszkody, bieganiu. Z czasem psy kuleją, mogą dostać nawet paraliżu. Więc najlepiej wybierać jak najbardziej prostego owczarka w grzbiecie.

Porównanie:

1. Przerasowiony. 

2. Zdrowy typ. 

W skrócie: owczarek niemiecki to rasa do wszechstronnych sportów, z instynktem pasterskim, idealny stróż, lecz wymaga spokojnej i cierpliwej ręki. Szukajcie psa z linii pracującej, nawet gdy sami chcecie mieć psa do rekreacji. Pamiętajcie by każdy przejaw agresji zwalczać i pracować z onkiem. Są to wspaniałe psy, sama wychowywałam się z jednym i wiem, że nie ma lepszego psa nad zrównoważonym owczarkiem niemieckim